Neustrasiva (The Brave One)

nastasenjka · **~daydreaming~**

Originalni naziv: THE BRAVE ONE
Premijera: 2007-10-11
Režija:Neil Jordan
Uloge: Jodie Foster, Terrence Howard, Naveen Andrews, Mary Steenburgen
URL: http://thebraveone.warnerbros.com

nastasenjka · **~daydreaming~**

Sinopsis:

Njujorška radio voditeljka Erika Bejn (Džodi Foster) ima život koji voli i verenika kojeg obožava. Sve to joj biva oduzeto kada posle brutalnog napada ostane teško ranjena, a njen verenik gine. Nesposobna da prevaziđe tragediju, Erika počinje da noću luta ulicama da bi pronašla krivce. Njena potraga za pravdom privlači pažnju javnosti i grad postaje opčinjen njenim anonimnim akcijama. Ali sa njujorškom policijom željnom da pronađe odgovornog i upornim policijskim detektivom (Terens Hauard) na njenom tragu, ona mora da odluči da li je njena potraga za osvetom zaista pravi put, ili postaje upravo ono što pokušava da zaustavi.

Kada je scenario za film “Neustrašiva” došao u ruke scenarista Džoela Silvera i Suzan Dauni, imao je sva obeležja tipičnog akcionog filma, sa jednom bitnom razlikom, a to je da je glavni osvetnik žena. “Kada smo pročitali scenario, svidelo nam se što je u pitanju teški akcioni film, ali koji govori i o nekim ozbiljnijim stvarima,” kaže Silver. “Bio je uzbudljiv i napet, a u isto vreme u pitanju je mračna i emotivna priča o ženi koja je pretrpela strašnu tragediju. Erika Bejn je napadnuta i pretučena, a njen verenik ubijen. Ona se oporavlja u fizičkom smislu, ali je njen život potpuno promenjen. Ona mora da pogleda u sebe i pronadje put, i to i radi…ali taj put je upravo ono što čini priču zanimljivom. Kako bi preživela, ona mora da smogne snage da savlada strah i da ponovo uzme život u svoje ruke na bilo koji način. To je ono što je čini ‘Neustrašivom’”.

Dauni kaže, “Originalan scenario za film “Neusrašiva” napisali su otac i sin, Roderik i Brus Tejlor. U njemu je zastupljeno sve što ovaj žanr treba da poseduje, ali sa ženom u glavnoj ulozi, što ga je ipak učinilo specifičnim u odnosu na ovu vrstu filmova. Kako je scenario pisan, ovom timu se priključila i Sintija Mort. Budući da je prikazano Erikino putovanje, bilo je bitno shvatiti čitavu priču sa ženske tačke gledišta. “

“Onoga trenutka kada stavite ženu u ulogu kao što je ova, morate postaviti različita pitanja jer su njeni postupci nekarakteristični,” primećuje Fosterova. “Uopšteno rečeno, žene ne ubijaju ljude koje ne znaju, ne ubijaju nasumice, a to je ono što Erikine postupke čini još zanimljivijim. Bilo je zanimljivo baviti se njenom unutrašnjom borbom. Ona zapravo ne zna šta radi, i zašto to radi, ali se u isto vreme, na neki način, divi svojim postupcima. Ono što zna jeste da je strah pretvorio u nekoga drugog, i naveo da obuče odeću ubice.”

Fosterova dalje kaže, “Njeni susreti sa opasnošću se menjaju kako se priča odvija. Prvi put, u pitanju je užasno nasilje. Drugi put će se naći na pogrešnom mestu u pogrešno vreme. Ali posle toga, ona shvata da je mogla sebi obezbediti sigurnost, a nije. Možda joj i nije potpuno jasno koji su njeni motivi, ali moje mišljenje je da ona, našavši se ponovo u situaciji koja izaziva najveći mogući strah, odlučuje da promeni uloge i ishod, a ako može da promeni ishod, onda možda može i vratiti mrtve, koliko god to ludo zvučalo.”

Sa Fosterovom u ulozi Erike Bejn, lik je malo izmenjen u odnosu na originalan scenario u kojem je ona bila novinar. “ Džodi se pojavila sa idejom da Erika bude radijski voditelj,” objašnjava Daunijeva.
“Po meni to ima smisla, i mislim da upotpunjuje film,” kaže Fosterova. “Erika je neko ko živi u svojoj glavi. Ona sve iskazuje svojim glasom, tako da joj je prirodno da se distancira od svog tela. Na neki način, njen verenik je predstavljao njen fizički identitet, tako da je njegova smrt učinila da se i ona potpuno odvoji od svog tela, kao da ga nema više. Ona postaje glas u noći, nalik duhu, i glas koji čujemo nam omogućava da zavirimo u njenu dušu.”

“Džodi i ja smo se složili da njen lik bude pomalo opsednut zvukom,” kaže Nil Džordan. Ona luta gradom i snima zvukove. Kasnije se ta opsesija pretvara u drugu, brutalniju opsednutost ulicama grada.”

Izvor: Tuck

nastasenjka · **~daydreaming~**

Produkcije:

DŽODI FOSTER (Erika Bejn/izvršni producent), dvostruka dobitnica Oskara, prvi put je tu nagradu osvojila za upečatljivu ulogu silovane devojke u drami iz 1988, “Optužena”. Drugog Oskara je dobila 1991, za ulogu u filmu “Kad jaganjci utihnu”.

Fosterova je prvu nominaciju za nagradu Akademije imala sa samo 14 godina za ulogu u filmu Martina Skorsezea iz 1976. godine, “Taksista”. Najsvežiju nominaciju za istu nagradu imala je 1994, za ulogu u filmu “Nel”, koji je bio i prvi film koji je i producirala.

Pojavila se ukupno u preko 40 filmova, među kojima su “Soba panike” Dejvida Finčera; “Ana i kralj” Endija Tenanta; “Kontakt” Roberta Zemekisa; “Maverik” sa Melom Gibsonom i Džejmsom Garnerom; “Somersbi” uz Ričarda Gira; “Senke i magla” Vudija Alena; “Siesta”; “Krv drugih” Kloda Šabrola; “Hotel Nju Hempšir” Tonija Ričardsona; “Lisice” Adrijana Lina, i drugi.

Fosterova je karijeru započela u trećoj godini, pojavivši se kao “Koperton devojčica” u poznatoj televizijskoj reklami. Kao jedno od najuspešnijih dece glumaca svog vremena, na filmu je debitovala 1972. naslovom “Napoleon i Samanta”, posle kojeg je usledila uloga Beki Tačer u mjuziklu “Tom Sojer” 1973. godine. 1974, Fosterova je ostvarila vrlo zapaženu ulogu u filmu Martina Skorsezea “Alisa više ne stanuje ovde”. Dve godine kasnije, Skorseze joj je dao ulogu mlade prostitutke, Ajris, u “Taksisti”, koji je bio samo jedan od pet filmova u kojima se mlada glumica pojavila tokom 1976. godine. Glumila je i u filmovima “Bagzi Maloun”, “Odjeci leta”, “Devojčica koja živi niz ulicu”, i originalni film “Freaky Friday”, za koji je bila nominovana za Zlatni globus.

Iza kamere, Fosterova je debitovala kao reditelj 1991, zapaženom dramom “Mali čovek Tejt” u kojoj je i glumila. 1995, režirala je i producirala film “Kod kuće za praznike” sa Holi Hanter, En Benkroft i Robertom Daunijem Juniorom.

TERENS HAUARD (Detektiv Šon Merser) bio je nominovan za Oskara prošle godine za ulogu u filmu Krega Bruera “Hustle & Flow”. Iste godine, Hauard je glumio u Oskarom nagrađenom filmu Pola Hegisa “Sudar”.

Nedavno se ovaj glumac pojavio u filmu “Ponos”, koji je i producirao. Videćemo ga i u nekoliko filmova koji tek dolaze, kao što su “Avgustovska groznica” sa Robinom Vilijamsom, Fredijem Hajmorom, Keri Rasel i Džonatanom Risom Mejersom; “The Hunting Party” sa Ričardom Girom; i “Gvozdeni čovek” zasnovan na Marvelovom strip heroju, u kome će mu društvo praviti Robert Dauni Junior, Gvinet Paltrou i Džef Bridžis, a u režiji Džona Favroa.
Hauard je glumačku karijeru započeo gostovanjem u seriji “Kozbi šou”. Među njegovim ranim ulogama su one u filmu braće Hjuz “Mrtvi predsednici” i Stivena Hereka “Opus profesora Holanda”.
Drugi njegovi filmovi su “The Best Man”, “Big Momma’s House”, “Oči anđela”, “Hartov rat”, “Četiri brata” i nagrađivani film Tejlora Hekforda “Rej”.

NIL DŽORDAN (reditelj/scenarista) je napisao i režirao neke od najprovokativnijih i socijalno najrelevantnijih filmova savremene svetske kinematografije. 1993, dobio je Oskara za Najbolji scenario i bio nominovan za režiju filma “Igra plakanja”. Ovaj film mu je doneo i nagradu BAFTA za najbolji britanski film i mnoge druge nagrade.

Džordan je nedavno napisao, režirao i producirao “Doručak na Plutonu”, po romanu Patrika MekKejba, sa Silijanom Marfijem u ulozi travestita kabaretskog pevača u Londonu 60-ih i 70-ih. U tom filmu glume i Liam Nison i Stiven Ria.

Rođen u Irskoj, Džordan je kao reditelj debitovao 1982. trilerom “Anđeo”. Taj film je označio i njegovu prvu saradnju sa glumcem Stivenom Riom, koji se od tada pojavljivao u skoro svakom filmu ovog reditelja. Džordan je potom 1984. napisao i režirao “Čopor vukova”. 1986, usledila je “Mona Liza” sa Bobom Hoskinsom.

Džordanovi prvi filmovi za Holivudske studije bili su “High Spirits” sa Piterom O’Tulom i Liamom Nisonom, i “Mi nismo anđeli” po scenariju Dejvida Memeta, a sa Robertom De Nirom i Šonom Penom u glavnim ulogama. Vrativši se u Irsku, 1991. je napisao i režirao “Čudo”, krajnje ličan film zasnovan na njegovim ranim pričama.

1992, “Igra plakanja”, sa svojim zapajnujućim preokretom, postala je najzapaženiji film godine i donela Džordanu svetsku slavu. Nakon toga je režirao kontroverzni hit iz 1994, “Intervju sa vampirom”, po bestseleru En Rajs, sa Tomom Kruzom i Bredom Pitom. Posle uspeha tog filma, napisao je i režirao film “Majkl Kolins” sa Liamom Nisonom u ulozi irskog revolucionara, za koji je Džordan dobio Zlatnog lava za najbolji film na festivalu u Veneciji.
Sa irskim piscem Patrikom MekKejbom sarađivao je na adaptaciji njegovog romana The Butcher Boy. Film je snimljen 1997. godine i reditelju je doneo Srebrnog medveda za najbolju režiju na berlinskom filmskom festivalu. 1999, Džordan je napisao i režirao dva veoma različia filma: triler “U snovima” sa Anet Bening i Robertom Daunijem Juniorom; i romantičnu dramu “Kraj jedne ljubavne priče”, po romanu Grejema Grina, sa Ralfom Fajnsom i Džulijen Mur, koja je za svoju ulogu bila nominovana za Oskara.

Posle toga, Džordan je snimio 14-minutni film zasnovan na komadu “Ne ja” Semjuela Beketa, i film “Dobri lopov” sa Nikom Noltijem.

Izvor: Tuck

filicka · *hoppípolla*

jedan od mojih omiljenih filmova...Jodie Foster je prava glumica za ovaj nenadmasivi psiholoski triler.
nisam se bas nesto odusevila krajem filma,ali me je toliko fascinirao lik Erike Bejn da mi uopste nije bilo vazno sta ce se kasnije dogadjati.