Cacak

SrebrnaTresnjica011 · Prijatelj foruma

Čačak kroz vekove

Kroz osam vekova postojanja, deleći sudbinu balkanskog prostora i srpskog naroda, Čačak je obgrlio levu i desnu obalu Zapadne Morave. Nalazi se na 242 metra nadmorske visine, čačanska opština zauzima 636 kilometra kvadratnih prostora i osim grada obuhvata jos 58 naseljenih mesta. U opštini živi oko 120.000 stanovnika. Čačak se nalazi u središnjem delu Srbije, na 144 kilometra južno od Beograda i centar je Moravičkog okruga koji se prostire na površini od tri hiljade kilometara kvadratnih.
Prve škole u Čačku otvorene su početkom 19. veka, a 1837 godine otvorena je i gimnazija. Jovan Obrenović, knez požeške nahije i brat Miloša Obrenovića, 1829. godine izgradio je prvu ćupriju na Moravi, a 1835. konak u Čačku u kome je danas smešten Narodni muzej. Na ulazu u konak sačuvan je na zidu originalan grb Obrenovića. Varoš čačanska dobila je 1848. godine Društvo za čitanje novina, a 1860. Čitalište.

Pivara je izgradjena 1854, a prvi parni mlin 1889. Prva štamparija proradila je 1898, a godinu dana kasnije pojavio se i list "Ljubić". Čačak 1910. dobija modernu bolnicu, voz stiže 1911. a 1933. Čačak dobija status varoši. Početkom 20, veka u Čačku radi pet banaka i kreditnih zavoda, a ideja započeta 1903. godine da se uvede električna struja ostvaruje se dvadesetak godina kasnije.
Moderan hotel, gradjen u stilu secesije, podigao je 1900. godine Stevan Kren, industrijalac. Ova gradjevina i danas krasi centar Čačka, promenila je samo ime - hotel "Beograd".

MALA SRPSKA SVETA GORA

Prica o Cacku ne bi bila potpuna ukoliko u nju nije ugradjena bogata spomenicka bastina. Izuzetan kompleks cine Ovcarsko-kablarski manastiri koji su objedinjeni zajednickim imenom "Mala sropska sveta gora". Na levoj i desnoj obali Morave, duboko u stenama Ovcara i Kablara, podignuto je od srednjeg veka, ili danas obnovljeno deset i vise bogomolja i crkava. Danas su "zivi" manastiri: Vavedenje, Vaznesenje, Preobrazenje, Sretenje i Sveta Trojica na desnoj i Blagovestenje, Ilinje, Jovanje, Uspenje, i Nikolje na levoj obali Morave. Malu srpsku svetu goru cini jos i zbeg crkva "Kadjenica" i crkva posvecena Svetom Savi sa izvorom lekovite vode.
U mnogim od ovih manastira (Sretenje, Blagovestenje, Nikolje...) postojale su u srednjem veku prepisivacke skole i daleko od turske osvajacke vojske je zizak srpske pismenosti. U gudurama Ovcara i Kablara sakrili su se i kaludjeri iz Hilandara pa su ovi manastiri sacuvali mnoge vredne knjige, ikone, freske i druge tragove srpske kulture. U manstiru Sretenje sacuvan je i danas najstariji dokument u Istorijskom arhivu u Cacku iz 1813. godine u kome je ostao zapis o skoli u selu Zablacu. O Ovcarsko-kablarskim manastirima pisao je pocetkom 19. veka Vuk Stefanovic Karadzic i Joakim Vujic, mnogi od ovih manastira danas imaju svoje riznice, biblioteke i izdavcku delatnost kroz koju nastoje da duhovnost i veru priblize srpskom narodu.

Mala srpska sveta gora osim kulturne, istorijske ima i veliku turisticku vrednost, ali i banjsku, jer se do svih manastira moze stici asfaltnim putem preko Ovcar Banje. Uz manastire Vujan i Stjenik, crkve Jezevicu i Trnavu, kao i cacansku crkvu Svetog Vaznesenja, cacanski kraj predstavlja riznicu spomenicke kulture Srbije.

SrebrnaTresnjica011 · Prijatelj foruma

SrebrnaTresnjica011 · Prijatelj foruma

SrebrnaTresnjica011 · Prijatelj foruma

SrebrnaTresnjica011 · Prijatelj foruma

pinkie · Prijatelj foruma

ISTORIJA ČAČKA

Priča o prošlosti Čačka počinje mnogo pre nego što je prvi put zabeleženo njegovo ime u XV veku. Najstarije stanovnike, koje su privukle rečne doline i zatalasani brežuljci čačanski kraj dobio je u neolitu (5500 do 3200 godina pre n. e.) Tek u bronzano i gvozdeno doba biće uočeno njihovo prisustvo na prilazima grada (Prijevor, Mrčajevci, Atenica). Od etničkih populacija, koje su obeležile protoistorijski period ovog dela Srbije, tribalska nekropola na lokalitetu Umke u Atenici, svedoči o usponu plemenske aristokratije u VI i V veku pre n. e. i izrazito bogatoj materijalnoj kulturi, čije su autohtone tvorevine skladno dopunjene importovanim materijalom sa Apeninskog poluostrva, Grčke, Crnomorske obale i iz ruskih stepa. Posle poraza u ratu sa Aleksandrom Makedonskim 335. godine pre n. e., njihova plemenska organizacija slabi i oni nestaju.

Čačanski kraj je pod rimskom vlašću u II veku bio na istočnoj granici provincije Dalmacije. Na mestu grada postojalo je seosko naselje vicus, sa beneficijarskom stanicom za naplatu poreza. U njemu je jedno vreme boravila Druga dalmatinska kohorta. Život na brojnim poljoprivrednim imanjima u moravskoj dolini gasi se u V veku u vreme seobe naroda. Administrativna uprava Vizantijskog carstva ponovo ga organizuje gradeći sistem utvrđenjea u planinskom području oko Čačka, od kojih je najpoznatija Gradina na Jelici.

Čačanski kraj u X veku ušao je u sastav "krštene Srbije". U srpskoj srednjovekovnoj državi bio je u sastavu udeone kneževine kneza Stracimira, brata Stevana Nemanje. On je između 1172 i 1190. godine u Moravskom Gradcu na reci Moravi podigao manastir posvećen Presvetoj Bogorodici. Srodstvo ktitora sa rodonačelnikom srpskog vladarskog doma obezbedilo mu je status kraljevskog manastira. Žičkom poveljom kralj Stefan Prvovenčani izuzeo ga je ispod arhijerejske vlasti zajedno sa Studenicom, Đurđevim Stupovima i Hilandarom. Za vreme reogranizacije srpske crkve između 1319 i 1321. izgubila je status kraljevskog manastira i postala sedište Gradačke episkopije.

Uspostavljanje novog crkveno-administrativnog centra izmenilo je život manastirskog vlastelinstva i stvorilo uslove za nastanak Ovčarsko-kablarskih i grupe manastira u podnožju planine Jelice. U drugoj polovini XIV veka Bogorodičina crkva je doživela temeljnu obnovu i bila najreprezentativnije zdanje toga doba. Uoči turskog osvajanja ovih oblasti pominje se 1454. kao sedište gradačkog mitropolita Nikifora.

Neposredno pored episkopije, na karavanskom putu za Rudnik, razvilo se gradsko naselje Čačak, koje Dubrovčani prvi put pominju 18. decembra 1408. godine. Varoš je teško stradala za vreme turskog osvajanja Srbije. U prvom turskom popisu iz 1476. godine opisana je kao selo sa 10 kuća. Pošto je crkva zapustela popisano je samo imanje manastira. Početkom XVI veka u njemu je postojao pazar i održavao se vašar.

Oko 1535. postao je sedište kadiluka. Od ostataka crkve Hajrudin-emin podigao je «časnu džamiju» pre 1560. U sledećoj deceniji smederevvski sandžak Turali-beg završio je građevinske radove na objektu, sagradio minare i podigao mekteb u njegovoj neposrednoj blizini. Svoje posede uvakufio je 1572. i deo prihoda namenio izdržavanju zadužbine u kasabi Čačku. Nekadašnji manastirski kompleks, pre svega njegove obimne zidove ("stari Gradac") Turci nisu procenili kao fortifikacijski značajan objekat i kroz ceo XVI vek ostavili su ga bez vojne posade. Turski putopisac Evlija Čelebija opisao ga je 1663. godine: "U stara vremena bilo je naseljeno selo, pa se tokom vremena zbog dobre klime stanovništvo namnožilo, tako da je mesto postalo naselje divno kao rajski vrt ... na jednom prostranom i širokom terenu na obali reke Morave... Ono ima u svemu šest mahala sa 6000 ćeramidom i daskom pokrivenih kuća, prizemnih i na sprat. Tu ima sedam džamija i tri medrese ... Tu se nalaze tri tekije, četiri osnovne škole, dva hana, jedan hama i dvadeset dućana."

Urbanistički lik Čačka, formiran u toku prva dva veka turske vlasti, nestao je za vreme Velikog Bečkog rata (1683-1699). Orijentalna varoš je najpre stradala od ustanika 1688. i više nikada nije bila obnovljena. Uoči sledećeg Austro-Turskog rata 1716-1718. imala je oko 150 kuća, ali je oslobođenje dočekala kao "nenaseljeno pusto mesto".

Crkva je obnovljena 1723. godine. Sagrađen je dobro utvrđen šanac, pored koga je obnovljeno naselje sa 17 kuća. Krajem februara 1738. Turci su ga zauzeli i spalili, a šanac razorili. Stanovništvo se sklanjalo preko Save i Dunava u Austriju, a na njihovo mesto su stizali doseljenici iz Stare Srbije, Hercegovine i Crne Gore. Čačak je 1784. imao "35 turskih i 18 hrošćanskih kućeraka sa jednom visokom, dobro građenom, prostranom džamijom, koja je po predanju nekada davno bila hrišćanska crkva. Naselje se nalazi na jednom otvorenom prostoru ... Kroz taj teren protiču tri potoka, preko kojih se prelazi sa četiri drvena i dva zidana mosta." Za vreme Kočine krajine 1788. varoš su popalili ustanici Alekse Nenadovića. Početkom februara 1790. držao je narednik Tadija Dragaš sa 80 vojnika, ali su je već u martu Turci povratili.

Prvi srpski ustanak zahvatio je već 1804. godine čačanski kraj. Ustanici su pod komandom Lazara Mutapa i Milića Drinčića ušli u varoš 5. aprila. Prema predanju, šanac i džamiju tukli su topovima. U proleće 1807. iz Čačka je Milan Obrenović upravljao celom jugozapadnom Srbijom. Varoš je 1808. imala 250 stanovnika. U šancu oko crkve nalazila se stalna posada sa dva topa. Početkom 1809. prvi put se pominje varoška škola. Propast Prvog srpskog ustanka zaustavio je polet sa kojim se Čačak počeo razvijati. Nova stradanja donela je neuspela Hadži Prodanova buna u Trnavi 1814. Turci su je svirepo ugušili pa je u Beč javljeno «da na Vračaru od Tašmajdana do Stambol kapije s obe strane stoji parada od ljudi na kolje nabijenih."

Početkom 1815. čačanski kraj je postao središte priprema i poprište najveće bitke u Drugom srpskom ustanku. Velika bitka na Čačku trajala je od 25. aprila do 13. juna 1815. Rešena je u nekoliko uzastopnih bojeva na prostoru između brda Ljubića i varoškog šanca. U bitci su izginuli vojvode Lazar Mutap i Tanasko Rajić i turski zapovednik Imšir-paša.

Čačak se posle Drugog srpskog ustanka razvijao kao nahijsko sedište. U srpskom delu grada 1820. sagrađena je crkva Sv. Đorđa, zadužbina gospodara Jovana Obrenovića. Varoš je imala magistrat i osnovnu školu. U njoj je živeo veći broj zanatlija i trgovaca. Početkom tridesetih godina XIX veka imao je samo 900 stanovnika i bio jedna od najmanjih varoši u Srbiji. Od 1831. bio je sedište užičkog episkopa. Kada su 1832. spojene Rudnička i požeška nahija pod upravom gospodara Jovana Obrenovića postao je administrativni centar jugozapadne Srbije. Posle obnova crkve 1834. u njenoj blizini svoje konake sagradili su najviši predstavnici državne i crkvene uprave. U gradu je 1837. počela sa radom gimnazija. Urbanistički razvoj i ekonomski usponovog gradskog centra zaustavio je dolazak ustavobraniteljana vlast i preseljenje državnih i prosvetnih institucija u susedne gradove.

Sredinom XIX veka Čačak je imao 1500 stanovnika. U gradskoj privredi pod okriljem esnafa pojavila se pivara, osnovana 1850. i Okružna štedionica 1872. godine. Urbanistički preobražaj vezan za okretanje srednjoevropskim uzorima ogleda se u monumentalnim klasicističkim zdanjima Okružnog načelstva i Gimnazije podignutim 1875. godine.

U vreme Srpsko-Turskih ratova 1876-1878. u Čačku je bilo sedište Zapadnomoravske divizije. Varoš je imala 2290 stanovnika. Čačanska brigada I i II klase učestvovale su u borbama na Javoru 1876, zauzimanju Prokuplja, Kuršumlije i na Samokovskim položajima 1877-1878. godine.

Čačak je fizionomiju grada dobio u poslednjoj četvrtini XIX veka. Prosecanje novih ulica i ubrzana izgradnja dovedeni su u sklad donošenjem prvog urbanističkog plana 1893. godine. Agrarno područje i dalje je davalo osnovno obeležje privrednim aktivnostima, pre svega izvoznoj trgovini. U spor industrijski razvoj uključen je još samo parni mlin 1899. Početkom XX veka osnovano je društvo "Ovčar i Kablar" za izgradnju hidrocentrale na Moravi. Železničku vezu sa Kraljevom dobio je 1911. U gradu je od 1899. izlazio list Ljubić, a zatim još nekoliko službenih, partijskih i kulturnih listova. Varoš je imala čitaonicu, pevačku družinu, podružnicu Srpskog poljoprivrednog društva, Kola jahača, Sokolskog i streljačkog društva, Ženske podružnice i Crvenog krsta. Gimnazija je do kraja veka postala šestorazredna. Uoči balkanskih ratova broj stanovnika se povećao na 5 600.

Početkom XX veka Čačak je bio sedište Destog pešadijskog puka, koji je nastavljao tradicije istoimenog bataljona stajaće vojske, formiranog posle Drugog srpsko-turskog rata. U ratovima 1912-1918. vojnici i oficiri su se hrabro borili u Bregalničkoj bitci, borbama na Vlasini (1913), Cerskoj i Kolubarskoj bitci (1914), herojskoj odbrani Beograda (1915) i proboju Solunskog fronta (1918). Deseti puk II poziva odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda, a Deseti puk I poziva Zlatnom medaljom za hrabrost.

Trogodišnja okupacija grada presekla je sve privredne i društvene tokove u gradu, a stanovništvu donela velike patnje i stradanja. Završila se povratkom srpske vojske 25.oktobra 1918. godine.

Čačak je u Kraljevini Jugoslaviji zadržao svoje mesto agrarnog područja. Tek 1930. otpočeo je sa radom Vojnotehnički zavod i Fabrika hartije. Opšti napredak doneo je pretvaranje gimnazije u osmorazrednu i završetak nove školske zgrade 1927. U isto vreme završena je velika obnova čačanske crkve. U grdu su bila aktivna sportska društva, gostovala su putujuća pozorišta, radila su dva bioskopa. Uoči Drugog svetskog rata gradje imao oko 13.000 stanovnika.

U aprilu 1941. Čačak je kratko vreme bio sedište pete armije. Avioni sa aerodroma u Preljini hrabro su učestvovaliu odbrani istočne granice od nemačkih oklopnih divizija. Nakon kratkotrajnog rata nemačka 60. motorizovana brigada ušla je bez borbe u Čačak 17. aprila. Posle kapitulaciju jugoslovenske vojske na Ravnoj gori se početkom maja 1941. okupila grupa oficira i pripremala oružane akcije protiv okupatora. Pripreme za ustanak posele napada Nemačke na SSSR vodila je i Komunistička partija Jugoslavije.

Formirane su i prve jedinice, od kojih su najvažniji Partizanski odred "Dr Dragiša Mišović" i Jelički četnički odred. Nakon kratkotrajne saradnje prilikom oslobođenja Čačka 1.oktobra 1941. dolazi do razmimoilaženja posle neuspele opsade Kraljeva. U atmosferi međusobnih sukoba usledio je slom ustanka. Delovi nemačke 113. divizije ušli su u grad 28. novembra 1941. i uspostavili okupacionu upravu. Građanski rat pun svireposti i velikih žrtava produžio se nesmanjenom žestinom. Nemci su pored represije nad civlinim stanovništvom i progona pripadnika oba pokreta, vršili pljačku industrijskih postrojenja, iskorištavali rudno blago, eksploatisali šume i ostale privredne resurse.

Posle trogodišnje okupacije grad su oslobodile 4. decembra 1944. godine jedinice Druge proleterske divizije i 17. istočno-bosanske divizije uz pomoć jedinica Crvene armije.

Posle oslobođenja počela je obnova zemlje po godišnjim planovima i ponovna industrijalizacija Čačka. Obnovile su rad Vojnotehnički zavod i farika hartije. Osnovane su i počele sa radom fabrike "Sloboda" (1951), "Cer" (1953), "Fabrika reznog alata" (1953) i Hemijska industrija "Prvi maj" (1960). Na Zapadnoj Moravi podignute su hidrocentrale Ovčar Banja (1954) i Međuvršje (1957). Privredni razvoj pratio je razvoj zdravstvenih službi i školske mreže. Danas grad ima Tehnički i Agronomski fakultet, Višu tehničku školu, Gimnaziju, srednju tehničku, medicinsku, ekonomsku i mašinsku školu. Osnovane su i otpočele sa radom kulturne ustanove: arhiv (1948), muzej (1952) i galerija (1961). Godine 1991. grad je imao 72000 stanovnika, a opština 116000. Za vreme napada NATO pakta na Jugoslaviju doživeo je najveća razaranja u svojoj istoriji, posebno privrednih objekata, koji su bili okosnica njegovog razvoja.

pinkie · Prijatelj foruma

Kulturno istorijski spomenici

kulturno-istorijski spomenici predstavljaju zapis prošlih vremena, trag o postojanju nekog naroda, njegove istorije i događaja koji su obeležili određeni period. Burna istorija grada Čačka i okoline ostavila je za sobom brojne kulturno-istorijske spomenike. Veći broj ovih spomenika je pretrpeo oštećenja, razaranja i uništenja pod ratnim dejstvima u prošlosti. Ipak sačuvana je određen broj ovih spomenika i oni predstavljaju turističku ponudu našeg grada.

Rimske terme

Rimske terme predstavljaju najstarije materijalno svedočanstvo o istoriji grada. Potiču iz IV veka n. e. kada je ovo područje bilo u sastavu rimske provincije Dalmacije. Ostaci rimskih termi nalaze se u centru grada.

Konak Jovana Obrenovića

Ovaj objekat je iz 1835. godine građen je u stilu orijentalno-balkanske arhitekture. Tada je sedište okruga bilo u Čačku i njime je upravljao Jovan Obrenović, brat Miloša Obrenovića. Iznad ulaza na glavnoj fasadi naslika je grb Obrenovića jedini sačuvan u Srbiji. Danas je u konaku stalna postavka Narodnog muzeja.

Spomenik ratnicima prvog svetskog rata

Jedinstven je u svetu, podignut 1934. godine izginulim srpskim ratnicima, ali i pripadnicima protivničkih armija. Na jednoj njegovoj strani je pravoslavni krst, na drugoj katolički krst, na trećoj islamski polumesec, a na četvrtoj jevrejska zvezda.

Spomenik Tanasku Rajiću

Istorijski događaj koji je obeležio XIX vek u Čačku, sa bojem na Ljubiću kija je odlučujuće uticala na ishod Drugog srpskog ustanka. Na brdu Ljubiću nalazi se spomenik Tanasku Rajiću koji čuva uspomenu na ovog legendarnog tobdžiju koji je poginuo 1815. godine.

Spomenik učesnicima Hadži-Prodanove bune

Nalazi se u porti stare crkve u Trnavi. Ima oblik razvijenog barjaka i trajno podseća na one koji su se borili pod barjakom Hadži-Prodana Gligorijevića 1814. godine.

Spomenik Vovodi Stepi Stepanoviću

Postavljen je ispred pošte u samom centru grada Čačka. Od spomenika do kuće u kojoj je živeo Stepa Stepanović po ulici su postavljene pločice sa ispisanim godinama kada su se dogodile bitke u kijima je on učestvovao.

pinkie · Prijatelj foruma

evo jos dve slike spomenika kulture kao i slika muzeja u cacku

pinkie · Prijatelj foruma

Ustanove kulture

Gradska biblioteka "Vladislav Petković Dis"

Ugledni Čačani okupljeni oko okružnog načelnika Milije Dragićevića 12. januara 1848. godine po strom kalendaru, osnovali su "Društvo Čitanja Srpsko-Slovenskij Novina" najstariju ustanovu kulture u gradu na Zapadnoj Moravi. Taj 12. januar 1848. godine postao je preteča kasnije osnovanog čitališta, pa Čitaonice, Knjižnice i Biblioteke, kamen međaš hramu pisane i štampane reči i znanja. Nastavljači Društva su 1860. godine Čitalište , čije je osvećenje oglašeno zvonima sa Stracimirove zadužbine i prangijama, što govori koliki značaj i čast su naši preci davali knjizi.

Biblioteka nosi ime pesnika Vladislava Petkovića Disa utemeljivača moderne srpske poezije, tvorca "Nirvane", "Utopljenih duša", "Možda spava"...

Danas biblioteka ima 140000knjiga, a u okviru legata čuva veliki broj starih i retkih knjiga. Biblioteka ima oko 5000 radovnih članova. Poslednjih decenija se pojavljuje kao značajan izdavač, a poznata je i van granica Srbije po pesničkoj manifestaciji "Disovo proleće" u čast Vladislava Petkovića Disa. Prvo Disovo proleće organizovano je 13. aprila 1964. godine kada je pred Disovim spomenikom besedio Branko V. Radičević.

Umetnička galerija "Nadežda Petrović"

Umetnička galerija "Nadežda Petrović" osnovana je 1961. godine, jedna je od najstarijih i najznačajnijih ustanova ovog tipa u zemlji. Galerija nosi ime Nadežde Petrović (1873-1915), rođene Čačanke, najznačajnije srpske slikarke s početka XX veka, koja svojim stvaralaštvom uvodi srpsku umetnost u savremene evropske umetničke tokove. Delatnost Galerije je praćenje savremene likovne produkcije kroz izlagačku delatnost, zaštita pokretnih kulturnih dobara kroz svije zbirke:

Nadežda i savremenici
Jugoslovensko slikarstvo druge polovine XX veka
Savremena umetnost
Spomen zbirka Bogića Risimovića Risima

Galerija poseduje 400 eksponata koji su reprezentativna dela naše umetnosti. Najpoznatija manifestacija koju organizuje Galerija je bijenalna selektorska manifestacija "Memorijal Nadežde Petrović" na kojoj je od 2002. izlagano preko 500 umetnika i umetničkih grupa. Galerija raspolaže sa dva izložbena prostora smeštena u dve posebne zgrade u starom gradskom jezgru. Zgrade su spomenici kulture gradska arhitektura s početka XX veka.

Dom kulture

Dom kulture je osnovan 1971. godine. Od tada do danas veoma uspešno je prezentovao građanima Čačka brojne pozorišne predstave, koncerte, izložbe, književne večeri i sve ono što čini kulturu i umetnost. Osim toga sastavni deo programa je i edukacija mladih. To se odvija kroz sledeće aktivnosti: Likovni studio Doma kulture, Strip radionica i Radionica za animirani film. Dramski program je zastupljen u dve grupe: Dramski studio i Glumačka radionica koja ima više grupa polaznika različitog uzrasta. Oni su uspešno realizovali nekoliko pozorišnih predstava.

Dom kulture sarađuje sa ostalim ustanovama kulture i osim prezentacije kulturno umetničkih programa bavi se i organizacijom seminara, sajmova, predavanja raznih tribina i slično.Izdavačka delatnost je takođe zastupljena. Tu su časopisi za kulturu i umetnost ART 032 i Gradac (kao suizdavač sa umetničkim društvom Gradac). U prostoru Doma kulture radi i knjižara "Branislava Maltez" koja svojom delatnošću upotpunjava program.

Umetnička galerija Risim

Galerija "Risim" je sastavni deo umetničke galerije "Nadežda Petrović" i predstavlja legat porodice Risimović. U njoj je stalna postavka slika Bogića Risimovića Risima, slikara i pripovedača rođenog 14. marta 1926. godine u Čačku.

Narodni muzej

Narodni muzej u Čačku je osnovan 1952. godine. Ova ustanova u više postavki nudi poklonicima spomenika baštine, predmete koji svedoče o burnoj prošlosti ovog dela

Srbije. Postavka je u Konaku Jovana Obrenovića iz 1835. godine. Sadrži nalaze iz praistorijskog i rimskog doba, Prvog i Drugog Srpskog ustanka i oslobodilačkih ratova srpskog naroda u XIX i XX veku.
Muzej se bavi naučno-istraživačkim i arheološkim radovima kao i restauracijom vrednih starih predmeta. U svojoj galeriji organizuje izložbe visoke kulturne, umetničke i istorijsko-etnografske vrednosti. Jedna od delatnosti Muzeja je izdavaštvo, a objavljuje i svoj godišnjak Zbornik radova.

Međuopštinski istorijski arhiv

Arhiv sređuje, čuva, štiti i publikuje arhivsku građu koja svedoči o slojevitoj ekonomskoj, političkoj i kulturnoj prošlosti Čačka i Moravičkog okruga. Izdavač je zbornika arhivske građe, časopisa "Izvornik". Organizuje izložbe pisanih svedočanstava i fotografija iz prošlosti.

--------------------------------------------------------------------------------

Trieste · Početnik Domaćeg.de

ma cacak je fin grad a jedna pjesma koju manje vise svi vi koji ste dio ovog sajta ce te potvrditi.

Oj Moravo, oj Moravo

Ref:
Cacak, Cacak,
Sumadijski rock' roll,
to je zivot moj i tvoj,
oj Moravo, oj.

Grdi mene dragi moj
sto je ne znam rock'n roll.
Hoce rock, a ja joj,
volim samo Cacak.

Ref:
Cacak, Cacak,
Sumadijski rock' roll,
to je zivot moj i tvoj,
oj Moravo, oj.

Kaze meni dilber moj,
da ja nisam njegov broj.
Hoce cmok, a ja jok,
volim samo Cacak.

Ref:

Igram kolo sve u dest,
mog Dragana hvata bes.
Moze rock, moze cmok
ako igras Cacak.

Ref:

Oj Moravo, oj Moravo

pjesma koja je svima vama poznata pa kad se sjetite grada Cacka zapjevajte

fleure · Početnik Domaćeg.de

sa Ovcara i Kablara pesma stara!!!

ajde neka neko ko trenutno obitava tamo, prikaci ovde kratku listicu mesta koja s emogu posetiti... restorancice, kafice...
neki ljudi bi mozda svratili... a ja odavno nisam bila ;D

Pametnica · Odomaćeni član

Ja obitavala tamo, vise ne, ali znam dobra mesta, kao recimo...
Kafanice sa starogradskom mjuzom i dobrom mezom su:
Stari grad
Romansa
Lokali sa dobrom rock i stranom pop muzikom:
Shto da ne
Scena
Razumesh
Ghetto
Lokali za preko dana popiti kaficu:
Cafe M
Korzo
poslasticarnice:
Galija
Desert
Srce
Picerije:
Rimini
President

Ja mislim da je bilo dosta od mene... Koga zanimaju detaljne adrese, nek pitaju...

:computer: